پرورش ماهی در قفس - توسعه آبزی پروری
پرورش ماهی در قفس - توسعه آبزی پروری
توسعه آبزی پروری با توجه به افزایش جمعیت جهان، معضل تغذیه و بهداشت غذایی بویژه پروتئین در جیره غذایی انسانها و جایگزینی گوشت سفید به جای گوشت قرمز به دلایل حفظ سلامتی و نیز جلوگیری از فشار بر مراتع، اهمیت و نمود بیشتری پیدا کرده است. در سالهای نه چندان دور، تکیه و مصرف آبزیان بر صید و استفاده بی رویه از منابع آبی و دریاها قرار داشت، که با گذشت زمان به دلیل محدود بودن این منابع و بروز مشکلات عدیده ای در این زمینه، نظر کارشناسان و صاحب نظران را به سمت کشت و پرورش گونه های مختلف آبزی و بهره برداری بهینه از آبهای داخلی متوجه ساخت. ایران نیز به عنوان یکی از مستعدترین کشورهای قاره آسیا، با داشتن منابع عظیم دریایی و آبهای داخلی می تواند در پیشبرد اهداف کلان آبزی پروری نقش مؤثری داشت هباشد. لازم به ذکر است آبزی پروری، فعالیتی نسبتا جوان در منطقه غرب آسیا است که شامل کشورهای افغانستان، بحرین، قبرس، ایران، عراق، اردن، عمان، قطر، عربستان سعودی، سوریه، امارات متحده عربی، یمن و فلسطین می باشد. قاره آسیا حدود 91 درصد از سهم آبزی پروری را در اختیار دارد و هشت کشور آسیایی جزو ده کشور اول تولید کننده در جهان می باشند ( 1). در ایران زیر بخش شیلات به عنوان یکی از زیر بخشهای مهم اقتصادی کشور در قالب بخش کشاورزی با استفاده از ذخایر دریایی و منابع آبهای داخلی کشور و با به کار گیری ابزار، تکنولوژی و نیروی انسانی لازم، تولید و عرضه بیش از 400 هزار تن را به عهده دارد. تقاضای گوشت آبزیان به طور کلی روندی صعودی داشته و معمولا هر سال نسبت به سال قبل افزایش می یابد ( 7). تکثیر و پرورش یا کشت آبزیان معادل تقریبی کلمه می باشد که در زبان فارسی به آبزی پروری ترجمه شده است. شاید ساده ترین (Aquaculture) انگلیسی آکواکالچر تعریفی که تا اکنون از کلمه آکواکالچر شده، بدین صورت باشد که آکواکالچر عبارتست از نگهداری و پرورش آبزیان در شرایط کنترل شده. این تعریف گویای این واقعیت است که بدون کنترل شرایط محیطی پرورش آبزیان مفهومی ندارد.
